نسبت خارجینسبت خارجی به ارتباط میان دو چیز در خارج اطلاق می‌شود و این بحث در اصول فقه کاربرد دارد. ۱ - تعریفنسبت خارجی، مقابل نسبت ذهنی بوده و به معنای علاقه و ارتباط میان دو چیز در عالم خارج است، مانند:رابطه و علاقه میان آتش و آتش افروز در خارج، و نسبت میان ضرب و زید در جمله «زید ضرب» که نسبت صدوری خارجی است. به بیان دیگر، حالت میان دو چیز و رابطه آن‌ها، صرف نظر از تعقل و وجود ذهنی‌شان، نسبت خارجی نامیده می‌شود. ۲ - نکتهنسبت خارجی از امور اعتباری است که در خارج منشأ انتزاع دارد. ۳ - پانویس۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۲۶، برگرفته از مقاله «نسبت خارجی». رده‌های این صفحه : نسب
|